Сібір ойық жарасы – жедел бактериалдық зооноздық инфекция. Ол интоксикациямен, теріде, лимфа бездерінде және ішкі ағзаларда серозды-геморрагиялық қабынудың дамуымен және терілік түрде (ерекшеліктік карбункул) немесе септикалық формамен өтуімен сипатталады.
Сібір ойық жарасының дерт жұғу көзі: ауру үй жануарлары: ірі мүйізді қара мал, жылқылар, есектер, қойлар, бұғылар, түйелер, шошқалар. Көбіне контакттық жолмен, сирегірек алиментарлық, ауа-тамшылық және трансмиссивтік жолмен беріледі. Кесел сондай-ақ ауру жануарлардың бөліністері және терілерімен, ішкі ағзаларымен, сібір ойық жара спораларымен зарарланған ет пен тағамдық азық-түліктермен, топырақпен, сумен, ауамен жұғысқанда берілуі мүмкін.
Қоздырғыштың кіру қақпасы – зақымдалған тері. Қоздырғыш енген тұста ерекшеліктік карбункул пайда болады. Дене қызуы қалыпты немесе субфебрилді. Дерттің орта ауырлықтағы және ауыр түрінде дімкәстану, дел-салдық, бас ауруы байқалады. Дене қызуының 39-40оС-ге дейін жетуі мүмкін. Терілік форманың ауыр ағымы сібір ойық жаралық сепсиспен асқынғанда жағымсыз нәтиже, яғни өлім туындауы ықтимал.
Айгуль Айтбаевна ДОСОВА,
мейірбике,
облыстық жұқпалы аурулар ауруханасы
Сурет nebolet.com сайтынан алынды
| 
